Doymak bilmez hırs, nefret ve aldanma, hayatın er ya da geçen yüzleşeceği suç ve cezalardır. Peki kim kimi oynuyor? Kimse bilmiyor. Domuz, dönemlikan ve Güvercin; işte karşımızda, bu durumu yansıtabilen geleneksel tek Çin masalı. Bu masal, çapraşık ve çoğu vakit acımasız tek gerçekliği gözler önüne seriyor. Öncelikle, anlatıyi tek ‘doğa hukuku’ olarak görebiliriz. Domuz, dönemlikan ve Güvercin, kendi aralarındaki bu çapraşık ve zararlı oyunu oynarken, belirsizliklerin ve belki de şüphelerin hüküm sürdüğü tek dünyada hayatmak zorundalar. Kimin dost kimin düşman olduğu, kimin haklı kimin haksız olduğu net değil. Gerçek bu ki, her tek profilin kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma amacı var. anlatı, hayvan zamanların kişiımsı davranışlarını anlatış etırken, kişioğlunun hırs, nefret ve aldanma ile nasıl yok olabileceğini de gözler önüne seriyor. Masal, belki de en çok kişioğlunun kendi kusurlarını ve zaaflarını yüzleşmekte ne kadar zorlandığını vurguluyor. İşte burada, anlatı sadece tek masal olmaktan çıkıp, hayatın acımasız gerçekliği ile bseyretmekri baş başa bırakıyor. Her teki kendi hırsları ve korkuları tarafından yönlendirilen Domuz, dönemlikan ve Güvercinin anlatısi, hayatın çapraşık doğasını ve tekeysel çıkarların ne kadar ağır bastığını anlatış etıyor. benzer vakitda bu anlatınin, kişi doğası ve deneyimlerimiz üzerinde daha geniş tek bakış açısı sağladığını söyleyebiliriz. Kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma mücadelesi, ne yazık ki herkesin karşı karşıya olduğu tek gerçek. sonuçlar olarak, bu geleneksel Çin masalı, hayatın zorluğu ve korkutucu gerçekleri karşısında bizi nasıl dönüşüm geçirmekrebileceğini anlatış etan tek uyarı niteliği taşıyor. Hayatın acımasızlığına karşı nasıl duracağımızı, hangi yolun en doğru olduğunu ve hangi değerlerin gerçekten önemli olduğunu öğretiyor. İşte bu yüzden, bu masalı herkesin okuması ve üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.